Tour de France: Pogacar doet opnieuw een poging in de Pyreneeën. "Ik dacht in de laatste kilometers aan Samuele Previtera."
Nou, als we nog twijfels hadden, hebben we die nu niet meer. Ook in deze Tour is de meester de 26-jarige Tadej Pogacar, de Marsman van de moderne wielersport die zelfs de legendarische Eddy Merckx overtreft.
Na deze eerste Pyreneeënetappe, die in Hautacam eindigde met wéér een zege voor de Sloveen, zou het doek misschien wel kunnen vallen en het hele peloton een week eerder naar huis kunnen worden gestuurd. Toegegeven, er is nog een tijdrit te gaan, nog een lange Pyreneeënetappe, de angstaanjagende Mont Ventoux en twee belangrijke Alpenetappes, maar de kloof die ontstond bij deze eerste echte analyse van het deelnemersveld is te groot, bijna een oordeel dat geen ruimte laat voor hoger beroep, noch voor Vingegaard, nu tweede in het klassement, met meer dan drieënhalve minuut achterstand, noch voor Evenepoel, derde met 4:45 minuten achterstand.
Hoe moeten we het noemen? Een klap? Een afstraffing? Een prestatie die alle argumenten en alle hoop van de tegenstanders wegneemt? Die laatsten kunnen nu natuurlijk beginnen te denken in termen van de tweede en derde plaats, legitieme berekeningen die de verliezers zullen moeten maken om een podiumplek te bemachtigen. Wat echter telt, is dat na deze twaalfde etappe de wedstrijd gespeeld is. Er zullen ongetwijfeld nog andere hoofdstukken volgen, maar het mysterie is al onthuld; het einde van de Tour komt dichterbij.
Een stemmetje maant tot voorzichtigheid. Het suggereert dat er in de wielersport van alles kan gebeuren: een slechte dag of een triviaal ongelukje. Het kan natuurlijk gebeuren, net zoals het in juli sneeuwt in de Alpen, maar als we realistisch willen zijn, kan Tadej Pogacar de Arc de Triomphe en de Champs-Élysées al zien, terwijl zijn tegenstanders, waaronder Vingegaard, zich nog op de klim van Hautacam bevinden, de laatste top van deze etappe. Daar schoot de wereldkampioen, zo'n 12 km voor de finish, van de baan met een slippertje dat iedereen, of in ieder geval de weinigen die het hectische tempo van UAE Emirates, Tadejs team, hadden kunnen bijhouden, schokte.
Een smerige maar onschatbare klus, eentje die de rivalen uitputte en ze in de lome hitte van de Pyreneeën tot moes sneed. Als we willen weten wie de beslissende steun was, degene die de bank brak vóór Pogacars acceleratie, moeten we de schitterende actie van Jhonatan Narvaez herinneren, de Ecuadoraanse renner wiens whiplash de resterende energie van de concurrentie wegvaagde.
Vingegaard, die besefte dat hij Tadej niet kon inhalen, reageerde niet eens en koos ervoor om in de economy-modus naar de finish te rijden. Hij liep daarmee meer dan twee minuten achter op de nieuwe gele trui, die werd overgenomen door de Ier Ben Healy, die ruim dertien minuten achter Pogacar over de finish kwam.
Als Vingegaard op Tadejs aanval had gereageerd, was hij misschien wel gezonken. Laten we er dus van uitgaan dat hij heeft gered wat hij kon. Drie minuten en eenendertig seconden is een enorme achterstand, aangezien er nog negen etappes te gaan zijn voordat Parijs (zondag 27 juli) wordt bereikt.
Maar wat het meest opvalt, is het onevenredige aantal renners in het deelnemersveld. Pogacar, wederom in de gele trui en met zijn derde Tourzege, heeft momenteel geen rivalen die hem kunnen uitdagen. Zelfs Vingegaard, die hem in 2022 versloeg in Hautacam, heeft het duidelijk moeilijk. Hij raakt de bal niet aan, maar verdedigt alleen maar.
De Deen heeft het moeilijk in de tijdrit en, zoals we hebben gezien, vooral op de klimmetjes. Aanstaande vrijdag 13 juli staat er een tijdrit (10,9 km van Loudienvielle naar Peyragudes) op het programma, die opnieuw een debacle voor de Deen zou kunnen worden.
De Belg Evenepoel kan het misschien beter doen, aangezien hij hier in Hautacam niet is ingestort, maar we staan nog steeds op hetzelfde punt: Pogacar is de sterkste. Er is geen truc, geen misleiding. En dit wordt vrijwel zeker de vierde Tour in zijn carrière. Zijn naam staat nog niet in het boek, maar de pen is klaar; hij is de ster.
"Ik wist dat dit een prachtige klim was", zei Pogacar. "In 2022 ging het niet goed met me; Vingegaard won, en zijn team was sterker. Maar toen dacht ik er niet meer aan. Ik had gewoon zin om dat verhaal van drie jaar geleden te herschrijven, maar dan omgekeerd. Ik ben heel blij; alles is goed gegaan. Ik ben zelfs hersteld van de valpartij van woensdag. Ik voelde alleen een lichte pijn in mijn heup. Het team was geweldig; ze lieten me in de finale wegrijden."
Er is ook tijd om stil te staan bij Samuele Previtera, de 19-jarige renner die omkwam bij een val in de Giro della Valle D'Aosta. "Op dit moment van geluk wil ik denken aan Samuele en zijn familie: ik dacht aan hen in de laatste kilometers. Ik dacht aan hem en aan hoe zwaar en verschrikkelijk deze sport is en hoeveel pijn het kan veroorzaken."
Emotionele, verre van banale woorden, die eer doen aan een kampioen die zich ook als hij van zijn fiets stapt, van zijn beste kant weet te laten zien.
Nieuws en inzichten over politieke, economische en financiële gebeurtenissen.
Aanmelden
ilsole24ore
